Τι είδαμε χθές; Είδαμε “μαχητές”; Όχι. Είδαμε μιμητές; ΝΑΙ. Παιδιά χαλαρώστε. Μπορεί ο Ντάνος… και η διαχείριση της εικόνας του μετά το παιχνίδι να μας έχει κάνει αυστηρούς και πολλέ…
Τι είδαμε χθές; Είδαμε “μαχητές”; Όχι. Είδαμε μιμητές; ΝΑΙ. Παιδιά χαλαρώστε. Μπορεί ο Ντάνος… και η διαχείριση της εικόνας του μετά το παιχνίδι να μας έχει κάνει αυστηρούς και πολλές φορές επιθετικούς απέναντι του… αλλά δεν βγήκε τυχαία πρώτος. Ήταν πολύ γρήγορος… στους στίβους μάχης, όσο περνούσε ο καιρός γινόταν ακόμη πιο ανταγωνιστικός και όσα έκανε… οι συμβουλές που έδινε… τον σταυρό του αλλά και οι κραυγές του ήταν πέρα ώς πέρα αληθινές.
- Τι βλέπουμε φέτος; Βλέπουμε μαχητές ψωνάρες. Κάτι παιδάκια που κάθε φορά που η κάμερα πηγαίνει κοντά ρουφιούνται για να δείξουν τους κοιλιακούς τους, κάτι άκυρες Ινσταγκράμερ που το μόνο που τους νοιάζουν είναι οι ακόλουθοι… και κάτι εκκολαπτόμενη μαϊντανάκια που μπήκαν στο παιχνίδι για να γίνουν “Σπαλιάρες, Μάριοι Πρίαμοι και Ντάνοι”.Ένα θα σας πω. Κανένας κοιλιακός δεν μετράει σε έναν άντρα αν δεν έχει @ρχιδι@.
Αν εξαιρέσεις την μάνα στους μαχητές που έχει προσωπικότητα και την δείχνει, όλοι οι άλλοι έχουν μπεί για να “γίνουν” και όχι για να κερδίσουν.
Ειδικά το χθεσινό σκηνικό με την Κρεμλίδου να βάζει στο στόμα της τα παιδιά μιας γυναίκας που μας καθήλωσε με την ηρεμία και την εμπειρία της στα όσα άκουγε απο την ανύπαρκτη… μας έκανε να καταλάβουμε γιατί η τηλεόραση πάει κατά διαόλου.
Όσο για το υφάκι του Τζεϊμς και το αραλίκι του αγρότη; Εντάξει παιδιά. Δεν είναι πρότυπα ζωής αυτά… αλλά δυστυχώς τέτοιους χαρακτήρες απο “μυρωδιάδες που έχουν ύφος” τους συναντάμε πλεόν συχνά στην Ελληνική κοινωνία.
Άνθρωποι κενοί. Φελλοί. Υπερόπτες. Που δεν προσφέρουν τίποτε και έρχονται σε ονείρωξη όταν βλέπουν το είδωλό τους στο μόνιτορ. Βλέπετε η ανάγκη προσωπικής προβολής τους τυφλώνει…